Wanneer is het goed genoeg?
Het is duidelijk dat de vier dagen in Medemblik een grote impact op ons hebben. Het is goed dat we weer een tijdje in onze comfortzone mogen bijtanken en aan de andere kant hebben we geproefd, geroken en gevoeld aan allerlei nieuwe dingen.
We zijn nog druk bezig met het verwerken van deze ervaringen.
Ik denk dat er bij ons veel meer is gebeurd dan we denken of voor mogelijk houden.
We hebben andere ervaringen opgedaan en sommige waren zo mooi dat je die koestert en steeds weer wilt herhalen. Dat is het mooie van bewust onbekwaam. Ik zou nog weleens mijn rijlessen over willen doen omdat ik het destijds prachtig vond om mijn rijbewijs te halen. Dat ik eerst twee keer zakte doet er niet toe.
Alleen als ik nu weer rijlessen zou nemen, heb ik nooit hetzelfde gevoel van toen.
Geniet daarom van je nieuwe experimenten, hoe klein ze ook zijn. Ik vertel nu een ervaring van mijzelf.
Voor mijn werk heb ik een studieclubje opgericht om met vakgenoten over allerlei ontwikkelingen, nieuwe jurisprudentie etc. te kunnen praten. Ik ben de voorzitter, secretaris en penningmeester, dus het hele bestuur. Klopt niet helemaal maar is zo gegroeid (!! ??) Wel een item om verandering in te brengen.
Het is een heel gemêleerd gezelschap en soms kost het me wel moeite op de orde te handhaven.
Tijdens de training kwam ter sprake dat het veel uitmaakt welke houding je aanneemt, hoe je je opstelt. Ik merk dat ik me vaak aanpas aan de omgeving. En waarom eigenlijk? Als die omstandigheden of mensen voor een sfeer of situatie zorgen waar jij je prettig bij voelt is dat prima. Alleen waar zit je dan in de bus?
Vanavond had ik weer een vergadering en ik heb me anders opgesteld dan anders. Niet als een werk-paard dat de kar door de modder trekt maar een als een volbloed hengst (sorry, ik schiet een beetje door, ben namelijk visueel ingesteld) die lichtvoetig een sulky (klein karretje) met een bloedgang langs een wit strand laat vliegen.
Het was een prettige vergadering, ook voor mij. Alleen moet ik voor de volledigheid ook vertellen dat wij een er een nieuwe dame, ze heet toevallig ook Angela, bij hadden die ook bij de club komt. Ze is goed op de hoogte van een en ander en kon daardoor ook een flink deel van mijn werk overnemen. Ik bedoel het uitweiden over bepaalde zaken en dan moet je echt wel veel weten. Nu deelden we dat een beetje. Dat ging automatisch. Ze was er voor het eerst bij dus dit hebben we niet voorbereid, dat was ook niet nodig.
Eerlijk gezegd nam ik in eerste instantie het standpunt in dat deze gang van zaken niet aan mij te danken is. Ik kon mij niet voorstellen dat iets subtiels als het aannemen van een ander gevoel, een andere houding zoveel uitmaakt. Ik was dus geneigd om deze metamorfose voor een heel groot deel aan Angela toe te rekenen.
Misschien is dat (ook een beetje) zo. Alleen wat heb ik er aan? Waarom neem ik de credits niet?
Ik denk dat Angela mijn hulpbron is geweest en dat we het samen gedaan hebben. Mooi gezegd toch en voor mij is het een prachtige leerervaring. Geniet ook van de kleine overwinningen, ook al zijn bijna niet te zien of merkbaar. Houd alleen je ogen er voor open. Er gebeurt meer dan je denkt.
Bedankt voor jullie aandacht en liefs van Paul
